Κερασάκι στην τούρτα -ή ίσως η ίδια η τούρτα- είναι η ανάληψη της προεδρίας των ΗΠΑ τον Ιανουάριο από τον τουλάχιστον απρόβλεπτο Ντόναλντ Τραμπ, που έχει ήδη δώσει ανησυχητικά δείγματα γραφής με τις επιλογές του και τα... τιτιβίσματά του πριν εγκατασταθεί στο Λευκό Οίκο. Όλα αυτά είναι εκεί έξω και μας περιμένουν, αλλά αξίζουμε ένα διάλειμμα.
Ακριβώς εορταστικό το κλίμα αυτών των Χριστουγέννων δεν είναι. Ακόμη και αυτοί που αποφασίζουν να σβήσουν όλες τις στενοχώριες από το μυαλό τους για λίγες μέρες θα δυσκολευτούν να τα καταφέρουν με αυτή τη βαριά .................................................................................................................................
περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Σίγουρα το -απαράδεκτο κατά Σόιμπλε- βοήθημα στους χαμηλοσυνταξιούχους ήταν μια ανάσα για τις οικογένειες που μετράνε το κάθε ευρώ ακόμη και για το “χριστουγεννιάτικο της φαμελιάς τραπέζι”, αλλά η αίσθηση της ανησυχίας πλανάται πάλι πάνω από τη χώρα μέχρι να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση.
Κι αν όλα πάνε κατ’ ευχήν και μαζί με το νέο έτος έρθει στην Ελλάδα μια κάποια κανονικότητα, η χώρα δεν θα πάψει να βρίσκεται σε ένα εξαιρετικά αβέβαιο περιβάλλον. Όχι ότι ήταν ποτέ ειρηνικός, ήρεμος και... προβλέψιμος ο πλανήτης μας, αλλά στο χάραμα του 2017 πολλές βεβαιότητες έχουν γίνει καπνός. Για να ξεκινήσουμε από τη γειτονιά μας, η Τουρκία μοιάζει όλο και περισσότερο με πυριτιδαποθήκη, με τις βομβιστικές επιθέσεις να είναι σχεδόν σε ημερήσια διάταξη, με τον πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν να συνεχίζει τις μαζικές διώξεις εναντίον όλων όσοι τολμούν να έχουν διαφορετική άποψη, και με τις σχέσεις της Άγκυρας με τη Μόσχα και την Ουάσιγκτον να είναι -πότε η μία, πότε η άλλη- σε τεντωμένο σχοινί.
Λίγο πιο κάτω, στη διαλυμένη Συρία, ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει με την επικράτηση του Άσαντ στο Χαλέπι, ενώ τελειωμό δεν έχει ούτε το δράμα των -συνεχώς νέων- προσφύγων, που τώρα πια δεν μπορούν να ελπίζουν στον ανθρωπισμό της ενωμένης (;) Ευρώπης. Μιας Ευρώπης που διχάζεται όλο και πιο βαθιά εξαιτίας της λιτότητας, της ανισότητας και της μετανάστευσης -κι έχει το νέο έτος πολλές κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις, με παίκτη- κλειδί την Ακροδεξιά.
Από την Ολλανδία και τη Γαλλία, όπου οι Γκέερτ Βίλντερς και Μαρίν Λεπέν έχουν βάλει πλώρη για την εξουσία και θα χρειαστεί τεράστια προσπάθεια για να ηττηθούν, έως τη μέχρι πρότινος “βαρετή” Γερμανία της Άνγκελα Μέρκελ, όπου το ζήτημα του προσφυγικού και η πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση στο Βερολίνο ενισχύουν τη μέχρι πέρσι περιθωριακή ξενοφοβική «Εναλλακτική για τη Γερμανία».
Κερασάκι στην τούρτα -ή ίσως η ίδια η τούρτα- είναι η ανάληψη της προεδρίας των ΗΠΑ τον Ιανουάριο από τον τουλάχιστον απρόβλεπτο Ντόναλντ Τραμπ, που έχει ήδη δώσει ανησυχητικά δείγματα γραφής με τις επιλογές του και τα... τιτιβίσματά του πριν εγκατασταθεί στο Λευκό Οίκο.
Όλα αυτά είναι εκεί έξω και μας περιμένουν, αλλά αξίζουμε ένα διάλειμμα.
Χρόνια πολλά σε όλες και όλους, ηρεμία και χαρά αυτές τις μέρες των γιορτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου