Η διαπλοκή έχασε μόνη της

Τετάρτη, 5 Αυγούστου, 2015, 6:21 μμ

Του Δημήτρη Τρίμη από «Εφημερίδα των Συντακτών»

Περισσότερα από είκοσι χρόνια που ασχολήθηκα με τον κλάδο της Ενημέρωσης από διάφορες θέσεις στο σωματείο των δημοσιογράφων, δεν ήμασταν λίγοι εκείνοι που πιστεύαμε και παλεύαμε για ένα........

ελεύθερο, δημοκρατικά οργανωμένο, διαφανές, οικονομικά υγιές σαφές κανονιστικό πλαίσιο λειτουργίας του Τύπου και των ΜΜΕ προσανατολισμένο στην αναζήτηση της αλήθειας, στον πλήρη σεβασμό στην αλήθεια και στα εργασιακά και πνευματικά δικαιώματα των εργαζομένων σε όλων των ειδών τις επιχειρήσεις του Τύπου, πάντοτε με αναφορά στις ανάγκες των πολιτών για έντιμη ενημέρωση, επιμόρφωση και πολιτισμό.

Μελετήσαμε από κοντά το φαινόμενο της οικονομικής αδιαφάνειας, της μικρής και μεγάλης διαφθοράς, της ιδεολογικοπολιτικής χειραγώγησης και της παραπλάνησης της «κοινής γνώμης» από Μέσα Επικοινωνίας. Με λίγα λόγια, είδαμε να επιδεινώνεται όλο αυτό που σήμερα ονομάζουμε διαπλοκή και ορθώς το θεωρούμε ως αποκρουστικό για το πολιτικό σύστημα και ως διαρκές εργαλείο για την κατασκευή πλαστών συνειδήσεων και ανόητων στερεοτύπων. Και σπάσαμε τα μούτρα μας πολλές φορές.

Προφανώς την περίοδο της οικονομικής «φούσκας» οι κριτικές φωνές και οι όποιες αντιστάσεις αναπτύχθηκαν για να αντιμετωπιστεί η αυθαιρεσία των ΜΜΕ, τόσο στον τρόπο λειτουργίας τους όσο -και κυρίως- στο περιεχόμενό τους, δεν εμπόδισε τη διαπλοκή και την επικράτηση των πολιτικών επιδιώξεών της.

Το χρήμα από διαφήμιση, κρατική και ευρωπαϊκή επιδότηση, παράξενους και σκοτεινούς επενδυτές και άφθονο τραπεζικό δανεισμό έρεε άφθονο και «αγόραζε» τους πάντες και πάντα, χωρίς ήθος, αρχές και άλλες ενοχλητικές λεπτομέρειες νομιμότητας ώσπου έφτασε η κρίση του 2009-10 και οι ολιγάρχες των ΜΜΕ ανέλαβαν να μας σώσουν.

Γαντζώθηκαν στο άρμα των δανειστών, έγιναν βασιλικότεροι των τροϊκανών, υιοθέτησαν τα πιο σκληρά αντεργατικά μνημόνια εναντίον των εργαζομένων στα Μέσα που κατέχουν για να τους μετατρέψουν τους μεν εκλεκτούς τους σε επώνυμες ντίβες-ντουντούκες της αντικοινωνικής άγριας ταξικής λιτότητας, τους δε πολλούς και ανίσχυρους προλετάριους σε υπό απόλυση, τρομαγμένους και συνεπώς υποταγμένους και άβουλους διεκπεραιωτές της συστημικής προπαγάνδας.

Επειτα από τις διπλές εθνικές εκλογές του 2012, νομίζω ότι έγινε πλέον ευρύτερα κατανοητό ότι η διαπλοκή αργά ή γρήγορα θα κατέρρεε. Τα όλο και φθηνότερα και όλο πιο κακοφτιαγμένα προϊόντα που προσφέρουν τα περισσότερα ΜΜΕ δεν «πουλάνε» πια εμπορικά, δεν πείθουν τους πολίτες, δεν επηρεάζουν τις κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες.

Η πτώση της ισχύος της διαπλοκής και των μεγάλων Μέσων της επιταχύνθηκε, από την «απεργία» των επενδυτικών κεφαλαίων και από το σταδιακό (και εξ ανάγκης) κλείσιμο της χρηματοδοτικής κάνουλας που προερχόταν από την άλλοτε απλόχερη και κατευθυνόμενη άνισα διαφήμιση και ιδίως από το ήδη χρεοκοπημένο τραπεζικό σύστημα. Παρ’ όλες τις προσπάθειες όλων των προηγουμένων κυβερνήσεων (Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ) να κρατήσουν το σύστημα της διαπλοκής ζωντανό με χαριστικές ρυθμίσεις, αυτό συνεχίζει να διαλύεται.

Ολα αυτά τα γράφω για να σας πω ότι χθες το πρωί στις 10 π.μ. που άνοιξα την τηλεόραση κι έκανα ζάπινγκ στα κανάλια τοπικής και εθνικής εμβέλειας που μας… προσφέρει ελεύθερα η DIGEA (η κοινοπραξία δηλαδή των μεγάλων Ομίλων της διαπλοκής), άλλαξα άποψη. Βλέποντας τις αμέτρητες τηλεπωλήσεις, τα ψευτοτηλεπαιχνίδια, τα παλιά σίριαλ, τις παλιές ελληνικές ταινιούλες, κανά καψουροτράγουδο και μια-δυο ενημερωτικές εκπομπές που ίσως δεν τις πιστεύει πια κανείς, είμαι πεπεισμένος ότι δεν χρειάζεται καμιά εξυγίανση το τηλεοπτικό τοπίο.

Δεν απαιτείται καμιά αδειοδότηση με προϋποθέσεις και κανόνες διαφάνειας στα κεφάλαια και στη λειτουργία των ηλεκτρονικών ΜΜΕ. Δεν αξίζει κανένας αγώνας για τον σεβασμό του Συντάγματος των νόμων και του Κώδικα της Επαγγελματικής Ηθικής της ΕΣΗΕΑ, στις υφιστάμενες χρεοκοπημένες επιχειρήσεις, ώστε να περιοριστεί η αχαλίνωτη αυθαιρεσία των ΜΜΕ. Αρκεί το ΣΔΟΕ, ο έλεγχος των τραπεζικών δανείων και η Επιθεώρηση Εργασίας.

Κι αν κλείσουν ποιος θα κλάψει; Εφόσον όλοι ξέρουμε ότι μπορούν να αντικατασταθούν από πολλά νέα μέσα επικοινωνίας, ψυχαγωγίας, επιμόρφωσης και ενημέρωσης που πρέπει να δημιουργήσουν οι ίδιοι οι ελεύθεροι συνεταιρισμένοι παραγωγοί τους (που πετάχτηκαν στον δρόμο) και από τη νέα ΕΡΤ που πρέπει να στηρίξουμε με όλη μας την ψυχή για να μην ξαναγίνει σάκος προπόνησης πελατειακών συστημάτων. Ας τολμήσει η κυβέρνηση.